San Piéro de Morùbio

SAN PIÉRO DE MORÙBIO  (San Pietro di Morubio)
Popolassión: 3.008 Altessa: 19 metri sóra el livèl del mar
Superfice: 16,12 chilometri quadri Comùni confinanti: Rociàra, Angiari, Isola Riza, Boolón, Zerea.

Comùne de la Bassa Veronese che prima de l'unificasion d'Italia no l'esistea. Infati San Piéro de Morubio el faséa parte del teritorio de Rociàra mentre le frassioni Bonavicina a l'epoca ciamada Malavicina e Borgo i-éra a le dipendense, la prima de Zarèa e la seconda de Bòolón. ànca se, nissuna de le tri località no la gavéa autonomia, in passà do grandi faméje jè stà ospitade come la Broilo a Bonavicina e la Dal Verme sostituida da la Loredan a Borgo. Parò le gavéa autonomia religiosa e infati le parochie jè ricordà fin dal 1526 ànca se quèla de Bonavicina i dise che la sia esisistida almanco dal 1460. La cèsa de 'sta ultima frassión dedicada ai Santi Filipo e Giacòmo, la vien citada in un documento del 1318 quando la faméja Broilo dopo avérla dotada dei propi beni la podéa nominarghe el "rector". La cèsa atuàl l'è stà costruida a metà del XVIII secolo mentre el campanìl nel 1795. Del XV secolo l'è la cèsa de Borgo de Bonavicina dedicada a Santa Caterina costruida grassie ai Dal Verme; drénto gh'è conservà 'na tela del '700 del Conati rafigurante el martirio de San Bartolomeo. quèla del capologo l'è dedicada ai Santi Piéro e Paolo e ricostruida nel 1797 la conserva un bèl altàr baroco del XVII secolo. Storicamente la zona le stà coltivada par el gran nel XV secolo e col tempo par la canapa e le verdure, mentre nel XVII secolo sóto la Republica Venessiana s'à svilupà la cultura del riso. San Piéro de Morubio l'è ligà a Roérciàra fin dal XIII secolo e sóto la Republica de Venessia l'è passà nel Vicariado de Angiari. Famosa l'è la batàja del 1439 combatuda tra venessiani, milanesi e mantovani aleadi fra lori. In questo teritorio passava la fossa che Nicolò Piccinino a capo de le milisie de Filipo Maria Visconti l'à fato slargar par portar le navi da Ostija traersando el Tartaro e 'l Menago e da Cerea, lóngo la fossa, fin a la località Panego arènte a Roerciareta da 'ndóe, navigando su l'Àdese l'à tentà de tacar la fortessa de Legnago. E ligà a 'sto importante evento storico l'è la famosa strada del Panego, un lóngo retilineo che da nord del teritorio el porta a l'Àdese. A l'inisio de 'sta strada gh'è una corte con colombara afrescada datada 1493, 'na meridiana e la scrita "Si magna quaeris disce pati", mentre difronte gh'è la setecentesca Vila Gobetti. Du bei palassi jè ànca el Menini costruido nel 1777 apartegnudo a Giorgio Volpini, governadór de la Casa de Pietà de Verona, e quél dei Loredan a Borgo de Bonaviçina con mura e merladura ghibelina. Par ci l'è curioso, el nome Morubio, el dovarìa derivàr dal latin "rubus" rovo o da la faméja Rubbiani che la vivéa in 'sta zona mentre documenti medievali i parla de Moruiolo, Morugio o Moruggiolo.