# 182 La storia de l'orso
I nostri eroi ne l'autuno de la montagna veronese i cata una pésta che i pensa sia de Orso. Cossita i scapa vèrso casa ma poco dopo i scoèrze la verità.
Mi: Varda che colori
Lu: staión morta co' colori vivo
Mi: che poeta
Lu: la montagna l'è...
Mi: stupenda!
Lu: e gh'è ci vol el mar
Mi: ma quél che te vedi qua...
Lu: l'è solo qua
Mi: wl mar l'è piato
Lu: Varda par teraaaa
Mi: gh'è una pésta
Lu: che sia de òrso?
Mi: òrso quél grande e grosso?
Lu: quél che vive da 'ste parte
Mi: varda varda l'è là
Lu: gh'è anca el so cucio
Mi: el vive da solo
Lu: da quanto tempo...
Mi: l'è pién de pél
Lu: ma el barbiér?
Mi: mèio che scapémo
Lu: méio...
Mi: magari el ne spara a drio
Lu: el vién vèrso de qua
Mi: scapa scapa
Lu: el n'a visto
Mi: làssaghe el panéto
Lu: eh no... g'o fame
Mi: tìraghe drio la scarpa
Lu: e come córo?
Mi: fffff....ghe l'émo fata
Lu: el córe Toni Eremita!
Mi: ma come el fa a vìvar
Lu: se i le ciama òrso...
Mi: mah...
Lu: podémo magnàr dèsso?
Mi: si dai...
Lu: bòndola o sopressa?
Mi: pìstaci o aio?
Lu: tasi e magna!